Alles over Werkkapitaalbeheer

Hoe zit het ook alweer met het werkkapitaal? In een serie artikelen op cmweb en videocursussen op Finance Academy E-learning gaat universitair hoofddocent Jean Gieskens er dieper op in.

Bankrekeningenbeheer, of cash-balancesmanagement, is een niet te veronachtzamen onderdeel van cashmanagement dat tot blijvende aandacht dwingt. Maar wat is het eigenlijk? Welke mogelijkheden zijn er om betaalrekeningen in binnen- en buitenland aan te houden? Wat is de rol die banken, clearinginstellingen en centrale banken spelen in het (inter)nationale betalingsverkeer? En wat is het belang van cash balances reports?

De pay-to-purchase of P2P-cycle is een wat ondergeschoven kindje in het werkkapitaalbeheer dat de route beschrijft van inkooporder tot en met betalingsmoment. Het is primair een proces dat zijn weerslag vindt in interne plannings-, sturings- en financiu00eble activiteiten. Bij uitstek een onderwerp voor controllers.

Een van de meest voorkomende gewoontes in het handelsverkeer is wel dat veel inkopende ondernemingen gebruikmaken van leverancierskrediet in plaats van betalingskorting. Als reden wordt meestal gegeven: 'Dat doen we al jaren zo', of 'We hebben de liquiditeiten niet voor contante betaling'. Maar is die vanzelfsprekendheid niet aan revisie toe?

Corona heeft in onze samenleving in korte tijd veel teweeg gebracht. Bedrijven in diverse sectoren van de economie ondervinden daarvan de nadelige gevolgen. Binnenkomende liquiditeitsstromen drogen op en onvermijdelijke, uitgaande stromen dwingen ondernemingen bij gebrek aan cash tot steeds meer leningen. Logisch is dat ook de rentabiliteit onder druk staat.

Creditmanagement en debiteurenbeheer streven beide naar een zo snel mogelijke inningu00a0van de verzonden facturen. De scope van creditmanagement is echter veel omvattender danu00a0die van debiteurenbeheer.

In menig studieboek wordt een gezonde liquiditeitspositie van een onderneming afgemeten aan een positieve liquiditeitsratio. De liquiditeit wordt als gezond en veilig ervaren indien de boekwaarde van de vlottende activa gemiddeld 1,8 tot 2 keer zo groot is als die van de kortlopende schulden. Deze veel gehanteerde opvatting geeft om een aantal redenen aanleiding tot enige nuancering.