Rond de jaarwisseling is er voor veel mensen en organisaties een moment van zelfreflectie. Wat ging er goed? Wat kon er beter? Een enkel geval daargelaten bekruipt bij veel mensen het gevoel om voornemens voor het nieuwe jaar te formuleren. Meestal komt daar maar weinig van terecht. Zonde, want dankzij HabitHacking is het veel makkelijker om je gewoonten te veranderen.
Mark Rutte zei ooit: "Visie is als een olifant die het zicht belemmert". Inmiddels heeft hij spijt van deze uitspraak 'omdat het zo is blijven hangen'. Dat legt niet weg dat er toch een kern van waarheid in zit. In de politiek kan een visie beperkend werken om compromissen te sluiten met anderen. In organisaties kan het hebben van een uitgesproken visie ook jezelf tegenwerken, maar dan wel om een totaal andere reden.
Het is een klassieker in de retorica. Het valse dilemma. Cicero maakte er al in 46 BC gebruik van, maar ook ouders gebruiken het dagelijks bij hun kinderen. Recent maakte het via de psychologie zijn comeback onder de noemer 'framing'. De kans is groot dat veel van je dagelijkse besluiten hierdoor besmet zijn. Hoe gebruikt men dit en hoe wapen je jezelf hiertegen?
Al een aantal jaren beschrijf ik verschillende psychologische processen die een rol spelen om zaken voor elkaar te krijgen. Hierover krijg ik regelmatig reacties. Soms van financials die het enthousiast in de praktijk toepassen om hun boodschap beter tot hun recht te laten komen. Anderen zijn stellig in hun opvatting dat zij zich nooit zouden laten beïnvloeden. Een interessante observatie hierin is dat diezelfde professionals zich heel goed kunnen voorstellen dat anderen zich er 'wel' door laten beïnvloeden.
Moeite met het leveren van een inspirerend verhaal omdat je het graag bij de feiten houdt? Je kunt iets leren van Barack Obama.
Er zit een zekere ironie in. De meeste financiële experts die ik ken, beoordelen graag elk voorstel het liefste zelf. Graag trekken zij zelf de conclusies. Een beetje professional laat zich immers niet de les lezen. Waarom zij op hun beurt anderen in de business niet de kans geven om hetzelfde te doen is een gemiste kans.
Teams, Zoom en Meet. Inmiddels hebben we goed door hoe deze verschillende systemen werken. En daar schuilt nu juist het gevaar. Want in het maken van die nieuwe routines grijpen we automatisch terug naar onze oude werkwijzen. Werkwijzen die misschien helemaal niet zo geschikt zijn voor deze nieuwe online-omgeving.
Haperende sprekers, blokkerig beeld, freeze frames... alsof een slechte verbinding al niet irritant genoeg was, blijkt het ook nog eens effect te hebben op jouw kwaliteiten als professional. Wanneer de verbinding wel werkt, blijken deze meetings ook nog eens enorm vermoeidend te zijn. Interessant genoeg lijkt dat laatste deels te komen door ons eigen digitale spiegelbeeld. Hoe zit dat? Wat kun je daar tegen doen? En hoe kom je online beter voor de dag?
Oogcontact. Of je nu een groot of klein publiek hebt, het kan lastig zijn als je niet weet waar - of vooral hoe - je moet kijken. Veel sprekers kijken vluchtig rond in de zaal. Ze vergeten daarbij vaak wat het doel is van oogcontact. Namelijk: om contact te maken met de luisteraars. Hoe maak je bij je volgende speech of vergadering beter contact?
Stel: je luistert naar een verhaal van je collega. Deze opent de PowerPoint, begint met het verhaal en vertelt direct de belangrijkste informatie. Fijn toch? Jammer alleen dat er daarna nog een heel verhaal volgt. Dat verhaal is blijkbaar heel belangrijk om de impact van de cijfers te snappen, maar jouw aandacht is allang weg. Dat kan ook anders.
